თარგმანი – ირაკლი მენთეშაშვილი მე, რომელიც ასე მთვრალი ვარ, მთელი სამყაროს უსამართლობით… ღმერთისგან მოვლენილი წარღვნა და დამხრჩვალი, ხუჭუჭა ბავშვი წყლის ზედაპირზე,მე, რომლის გულში სხვისი ტკივილი
ვცეკვავდი ჩემთვისროცა უცებკარადის კედლებსშევავე თვალივცეკვავდი უშნოდთითქოს ჩემს ხელებსდა ჩემს ფეხებსდა ჩემს სახესარაფერი ჰქონდათ საერთო ერთმანეთთანვცეკვავდი ჩემი მეგობრის ლექსზე,რომელიც იქცა ჯერ ფანჯარად-ფანჯრის იქეთა ტყედდა სიკაშკაშედ(ფოსფორისფერ მედუზებად)თითქოს
მიტოვებული ლექსებიდან რა საოცარი ფერებია – მე ხომ გამზარდეს,სადაც მდინარის ტალღის ქიმზე სთვლემდნენ თევზები,სადაც დაისი ნაზად კრეფდა ღრუბელთა ფთილებსდა მწუხრის ცეკვას ასრულებდნენ ხეთა ჩრდილები, იქ,
Ჩემი მუსიკით ვეხმაურები მტრის დანაქვამდე დანახვას
ეგზოტიკური გარემო, მდიდრული ვილები, მომხიბლავი მოდელები, თავისუფლება, მოდა და ძლიერი ქალები-ამ რამდენიმე სიტყვით უკვე შეიძლება ავტორის შემოქმედების აღწერის დაწყება.ჰელმუტ ნიუტონი 31 ოქტომბერს, 1920 წელს, ბერლინში,
ბარბარა ჟან ლი არის ამერიკელი პოლიტიკოსი და სოციალური მუშაკი, რომელიც წარმოადგენს კალიფორნიის მეცამეტე ოლქს კონგრესში. ლი არის კონგრესის შავკანიანთა კოკუსის (2009–2011), პროგრესულთა ჯგუფის ყოფილი წევრი
მეგობრებო, ცუდად ნუ გამიგებთ ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ, მე კი საკუთარ თავსაც არ ვიცნობ კარგად. და ყოველ დილით ვცდილობ, გავერკვე: ვარ მე ალმუტი? ვარ მე
შეუძლებელია ისაუბრო ხელოვნებაზე ისტორიული კონტექსტისგან განყენებულად. საზოგადოება, სადაც ვაჭრობა პოლიტიკის, ხოლო პოლიტიკა ვაჭრობის საგნადაა ქცეული ვერ იქნება თავისუფალი. იგნორირებული, უალტერნატივო და უიმედო გარემოსაგან გაქცეული, იზმირიდან
არსებობს ზოგიერთი ქანდაკება, რომელიც უძლებს დროს და მუდმივად საინტრესოა იმაზე საუბარი, რატომ დაიდგა ის და რატომ დგას ისევ. ასეთივეა „ქართლის დედა“, რომლის სიმბოლური დანიშნულება პირველ
ქართული ლიტერატურა ოდითგანვე იყო ემპათიური ლიტერატურა, რადგან ჩაგრულ, ათასგზის დაპყრობილ ერს და მის წარმომადგენლებს დროის ქარტეხილებმა ეკლექტური ემოციური პალიტრა ჩამოუყალიბა. ქართულ ლიტერატურაში ქალ პერსონაჟებს ყოველთვის