სახლი სახლი რომ მქონდა. ჩემი სახლითავის დამპალი სახურავით.სახლთან რა მქონდა სამდურავი,ერთხელ უცხო სტუმარი მოვიდა.პოეზია კი ისეთიაკარს მუდამ მისვლის თანავე გიღებს.ყველა გაღიმებას იზეპირებს,ისე გადის ცრემლის მთაგრეხილებს.და
Თარგმანი – ირაკლი მენთეშაშვილი არაფერი ვარ.არც არაფერი ვიქნები.არც შემიძლია მინდოდეს ვიყო რაიმე.გარდა ამისა, ჩემშია სამყაროს ყველა ოცნება. ჩემი ოთახის ფანჯრები,ჩემი ოთახის, ერთ-ერთის მილიონთგან ამ სამყაროში,
როდის გადაწყდა, რომ თანასწორობას გვასწავლიან ისინი, ვინც პირველი მჩაგვრელები არიან? როდის გადაწყდა რომ თანაგრძნობას გვასწავლიან ისინი, ვინც ადამიანების გაჭირვებას და პრობლემებს თავიანთი ცნობადობისთვის იყენებენ. ვინც
ნატალი აბესაძე დაე, ჩემს სატრფოსდაე, ჩემს სატრფოს მუცელი ტკიოდესდაე, ყვითელი პეპლის ფრთებით ფილტვი გაევსოსოკინავას მდინარე მოდიოდეს მისი ისრიმის თვალებიდანჭიანჭველებმა უზიდონ სისხლიტერფებიდან გულამდე.დედა ფუტკრებმა შეუჩერონ სუნთქვა
ხორხე რიჩმანი თანამედროვე ესპანელი პოეტი, მთარგმნელი, მათემატიკოსი, ფილოსოფოსი, ეკოლოგისტი, პოლიტიკური აქტივისტი. დაკავშირებულია ეგრეთ წოდებულ „ცნობიერების პოეზიის“ ჯგუფთან. თარგმანი – ირაკლი მენთეშაშვილი. _______________ შეუძლებელიხარ,შეუძლებელია,მთელი სამყაროს სითბოშენი
„თავისუფლება თავის არ შეკავებაში კი არ არის არამედ, საკუთარი თავის ფლობაშია“-ფიოდორ დოსტოევსკის ეს განმარტება ცალსახა სიძლიერით დახუნძლული და საკმაოდ კარგად აღქმადია, როგორც განმარტება ამ უმნიშვნელოვანესი
ნაირა გელაშვილის თითქმის რვაას გვერდიანი რომანის „ჩემი ჩიტი, ჩემი თოკი, ჩემი მდინარე“ კითხვის პროცესში, იმ უამრავ ასოციაციასა და ალუზიათაგან, რომლებიც ცნობიერებიდან პერიოდულად ამომიტივტივდებოდა, უამრავ ამბავთაგან,
მომნატრებია მეგობარო ჩვენი უაზრო საუბარი აქეთ არ გქონდა წასასვლელი აქეთ საერთოდ სხვა გზებია ყველა ცხოვრებით გიცხოვრია და მე ერთხელ ვერ მოგისწარი თვალები სისხლით რომ დავისველეთ მაინც რომ არაფრით არ რჩებიან ანუ მიდიან და უფრო მეტიც არაფერს ტოვებენ სასიცოცხლოს მე წუხელ სული დავიჭერი შენ როგორ არ უნდა იცოცხლო ან შენ სიკვდილები რა იცოდი ან ვინ მოგიყვა სიკვდილებზე ჩემთვის გეკითხა ხომ გეტყოდი რომ მოხვედი და დაიმორცხვე როცა მნახე და გაგეღიმა არადა სულ არ მომელოდი არადა ახლა ყველას სტკივა ახლა ყველაზე მარტივია ყველაზე რთული იცი ათასჯერ კვდებიან და ერთხელ ცხოვრობენ მერე დადიან სიყვარულით გადარეული და სძულთ სულ ყველას
ნინას აყვავდებიან ალუბლები შენი მოსვლისას,უსათუოდ აყვავდებიან, მიესალმება ტოტები ტოტებს.მე მათ ყვავილებს უსირცხვილოდ გადავკოცნი დაშენი თვალების სიშორენი თუმც მიმატოვებს…ნინა, გათელილი ბალახის სუნია, შეხე,მშვიდი ხბოები ბალახობენ სოფლის
თარგმანი: ანეტ შტრაუსი იშვიათია, ნიჭიერი ახალბედა რეჟისორი ისეთი ბრწყინვალებით შეჭრილიყოს კინო სამყაროში, როგორც ეს ბერნარდო ბერტოლუჩიმ მოახერხა თავისი ფილმით „რევოლუციამდე“ (1963). მიუხედავად იმისა, რომ მისი