ანტინომიაIჩვენ ვცხოვრობთ ღმერთების,გმირების და მხეცების ეპოქაში,ვთქვი,ქუჩაში,და ტანი ეგდო,დაკეცილი კორპუსების ნანგრევებშიუკანასკნელი იყო სახე,რომელიც შერჩენოდავთქვი,ცეცხლი წაუკიდესანთებელა,რომელიც ცეცხლს უკიდებდა მის სიგარეტებსიწვოდა სახეზე,და იყო სახე დამსხვრეული სამყაროსივთქვისისხლში გასვრილი დაიბადედა

მოლარე ძველ დროში მოლარე ვიყავი.აფსუს, რა სწრაფად ვითვლიდი ფულს,სისხამ დილით შორიდან ვცნობდისაინკასაციოს ძრავის ხმას,არც ერთ სხვა მანქანაში არ მერეოდა.ხელფასის რიგი გრძელი იყო, მაგრამ მხიარული.ხალხი ანეკდოტებს

სულ თავიდან როგორ იყო, ვეღარ ვიხსენებ.ახლა ქარხნის მუშასავით მექანიკურადვიმეორებ ერთი და იგივე მოძრაობას –რასაც დღეს ვაწვდი, ფერფლად მიბრუნებს.მერე ისევ ახალი დღე –ეს მარტივია, თუ გაზაფხული

ომის დასრულების შემდეგწესრიგის დამყარებაზე უნდა ვიზრუნოთ –აბა, მისი ნარჩენები თავისით ხომ არასდროს გასუფთავდება?. .ჯერ გზები უნდა გაიწმინდოს,გვამებით გადავსებულმა ავტომობილებმადაუბრკოლებლად რომ გაიარონ;ვიღაცას ნაგავსა და ნაცარში –ტახტის

რას შვრები ახლა? ახლა, როცა შორსა ხარ ჩემგან,როცა სიტყვები ერთმანეთის – გულში გვესობა,ჰოდა ჩვენც ვისვრით ისე, როგორც კენჭებს ვესროდითჩვენს ბავშვობაში, ჩვენს ქუჩაზე ერთ-ერთ მეზობელს,ბოლოს ავიღეთ

ულრიხ ფᲝნ ვინტერშტეტენი იხსენიება 1241-1280 წლებში. სავარაუდოდ დაიბადა 1225 წ۔1258 წელს ის გხვდება როგორც სასულიერო პირი. ჯერ მღვდელი, შემდეგ ბიბერახის ეკლესიის წინამძღვარი და ბოლოს აუგსბურგის