არ შემიძლია თქვენთან საუბარი, წლების წინანდელი მოგონებიდან არ დავიწყო. ეს ის დროა, როცა პოეზიის აღმოჩენის პროცესში ვარ. სკოლის მოსწავლე. სოფლის სკოლაში ისე მოხდა რომ ბიბლიოთეკა
ჩაფიქრებულა მთვარე ჩაფიქრებულა ხნიერი მთვარე საბრალოთა ფონზე, უყურებს უსახლკარო ბავშვს, ფიქრობს თუ როდის მოეგება ის გონზე, ღამე ელავს, ვით შავი ზღვა ცოდვების ბაღში, დედასაც კი
სკამად ვიქეცი ერთ ძალიან დღეს, როდესაც ბაღის ასაკში ვიყავი (მოგეხსენებათ მაშინდელი დღეები შედარებით ძალიანობდნენ ვიდრე ახლანდელები) ვთამაშობდი. ოღონდ მარტო და არაჩვეულებრივად, რკინის სკამით ვთამაშობდი, იკეცებოდა.
ჩვენ იმ დროში ვცხოვრობთ, როცა ყველაფერი, რაზეც ჩვენი წინაპრები ან უფრო შორს რომ წავიდეთ, ცივილიზაცია წერდა, ოცნებობდა და წარმოიდგენდა რეალური ხდება. წერილის კითხვის განმავლობაში ხშირად
უკრაინულიდან თარგმნა სალომე წულაიამ. რას აღარ ნახავდა არ მოისმენ ჩვენს სადგურებზე:ჩიტის გალობას,მზის ამოსვლას,ჭვარტლით გაჟღენთილნამს ლიანდაგზე…სადღაც მიდიან:წინ ვაჭრები,შემდეგ ცბიერი მაწანწალები,რომლებსაც უკან დაცვის გაწვრთნილითანამშრომლები აჰკიდებიან,მათ უკან კი
სახლი სახლი რომ მქონდა. ჩემი სახლითავის დამპალი სახურავით.სახლთან რა მქონდა სამდურავი,ერთხელ უცხო სტუმარი მოვიდა.პოეზია კი ისეთიაკარს მუდამ მისვლის თანავე გიღებს.ყველა გაღიმებას იზეპირებს,ისე გადის ცრემლის მთაგრეხილებს.და
როდის გადაწყდა, რომ თანასწორობას გვასწავლიან ისინი, ვინც პირველი მჩაგვრელები არიან? როდის გადაწყდა რომ თანაგრძნობას გვასწავლიან ისინი, ვინც ადამიანების გაჭირვებას და პრობლემებს თავიანთი ცნობადობისთვის იყენებენ. ვინც
ნატალი აბესაძე დაე, ჩემს სატრფოსდაე, ჩემს სატრფოს მუცელი ტკიოდესდაე, ყვითელი პეპლის ფრთებით ფილტვი გაევსოსოკინავას მდინარე მოდიოდეს მისი ისრიმის თვალებიდანჭიანჭველებმა უზიდონ სისხლიტერფებიდან გულამდე.დედა ფუტკრებმა შეუჩერონ სუნთქვა
ხორხე რიჩმანი თანამედროვე ესპანელი პოეტი, მთარგმნელი, მათემატიკოსი, ფილოსოფოსი, ეკოლოგისტი, პოლიტიკური აქტივისტი. დაკავშირებულია ეგრეთ წოდებულ „ცნობიერების პოეზიის“ ჯგუფთან. თარგმანი – ირაკლი მენთეშაშვილი. _______________ შეუძლებელიხარ,შეუძლებელია,მთელი სამყაროს სითბოშენი
მომნატრებია მეგობარო ჩვენი უაზრო საუბარი აქეთ არ გქონდა წასასვლელი აქეთ საერთოდ სხვა გზებია ყველა ცხოვრებით გიცხოვრია და მე ერთხელ ვერ მოგისწარი თვალები სისხლით რომ დავისველეთ მაინც რომ არაფრით არ რჩებიან ანუ მიდიან და უფრო მეტიც არაფერს ტოვებენ სასიცოცხლოს მე წუხელ სული დავიჭერი შენ როგორ არ უნდა იცოცხლო ან შენ სიკვდილები რა იცოდი ან ვინ მოგიყვა სიკვდილებზე ჩემთვის გეკითხა ხომ გეტყოდი რომ მოხვედი და დაიმორცხვე როცა მნახე და გაგეღიმა არადა სულ არ მომელოდი არადა ახლა ყველას სტკივა ახლა ყველაზე მარტივია ყველაზე რთული იცი ათასჯერ კვდებიან და ერთხელ ცხოვრობენ მერე დადიან სიყვარულით გადარეული და სძულთ სულ ყველას