სკამად ვიქეცი ერთ ძალიან დღეს, როდესაც ბაღის ასაკში ვიყავი (მოგეხსენებათ მაშინდელი დღეები შედარებით ძალიანობდნენ ვიდრე ახლანდელები) ვთამაშობდი. ოღონდ მარტო და არაჩვეულებრივად, რკინის სკამით ვთამაშობდი, იკეცებოდა.
რას შვრები ახლა? ახლა, როცა შორსა ხარ ჩემგან,როცა სიტყვები ერთმანეთის – გულში გვესობა,ჰოდა ჩვენც ვისვრით ისე, როგორც კენჭებს ვესროდითჩვენს ბავშვობაში, ჩვენს ქუჩაზე ერთ-ერთ მეზობელს,ბოლოს ავიღეთ
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ რასაც მივხვდებით ბოლოს. 1.ყველას სახელი შეეცვლება, რაც შენ შეარქვი,გრძელი გზის ბოლოს, სადაც ნახავ ოკეანეებსდა შენს თვალებში შუქურები, მოკიმარენი,აენთებიან. მიაშურებ წყლის შესაცნობად,დედამიწაზე,