სოფო წულაიას წინასიტყვაობა პანდემიის რეპრეზენტაცია თანამედროვე ქართულ პოეზიაში(ქეთი გზირიშვილი) დისტანციური მუშაობა ახალი კორონავირუსის პანდემიის კიდევ ერთი – მარკეტინგისა და პიარის ენით რომ ვთქვათ, „ახალი
სათავე (მიწიერი ბურუსის მიღმა) რა წამსაც ამ დაბლობოდან, იმ მოპირდაპირე მთაზეძლიერი კოცონი შევნიშნეთ – მივხვდით, რომ ვიღაც ჩვენზე ძლიერიწინ უნდა გაგვძღოლოდა, რათა ციდან რძის წვიმა
Sign All სხვა პლანეტებზე, რომლებსაც ვეძებთ,ქრისტე ჩავიდა?იქნებ ჩვენს მერე ჩავიდა, იქნებ,ჩვენამდე იყო სადმე,ცხრა ცაშიცხრაჯერ წყლის
ჩვენ ვცხოვრობთ ღმერთების, გმირების და მხეცების ეპოქაში, ვთქვი, ქუჩაში, და ტანი ეგდო, დაკეცილი კორპუსების ნანგრევებში
გამათამამე მითხარი, რომ თავზე ამომივა მეორე თავი,რომელიც თავის მხრივ სასიცოცხლო რესურსად აღარ მოიხმარს ჰაერს არც
თუ გავჩერდებიმიყვირიან შენი ადგილი შენახულია! ხაზში დაბრუნდი! რომ გავაგრძელო თქვენი გვამების თრევა თუ გავჩერდები ცოტა
თითქოსდა მართლაც სრულყოფილი პოეტი ვარ,სამსახური არასდროს მქონია,ამ ბოლო დროს დალევასაც ზედმეტად ვეჩვევი,სახლიც მუდმივად არეულია,ჩემი ცხოვრებაც არეულია,ჩემი თმებიც არეულია.სახლსაც დავშორდი,უფრო სწორად გამომაგდეს,რადგან უკვე ათი წელია
მთვარევ ნამგალავ, ნახევარმთვარევ, სავსე მთვარეო“მემალებოდი, მემალები, დამემალეო” –მეტყოდა, ამბობს, მეტყვის კიდეც თქვენი ნათება.და როცა ბური საბოლოოდ გაიფანტება,დავიხშობ სმენას, გაგისწორებ თვალებს უტიფრადდა წავიკითხავ, რაც კი
1 როცა ტყდებოდა ეს ალვის ხე თვალი დავხუჭე და ბნელ ხეობას ჩავუხერგე ვიწრო ბილიკი, მერე კი შიშმა როცა ხველით გული იჯერა სათავე ვნახე ნაკადულის,
სიზმარი3,1415926535 ჩემი სხეული, ეს ობისფერი, ქვა მატერია “ბინდისფერია სოფელი, უფროდაუფრო ბინდდება,”არის ფიქცია, არის მიზეზი სიკვდილისა “რა არის ჩვენი სიცოცხლე, ჩიტივით გაგვიფრინდება,”მე კი საკვების –