კედელსა და კედელს შორის მანძილისულ რამდენიმე ნაბიჯია;საფეხურებით ზევით ასვლის პარალელურად,ქვესკნელში ჩაღწევაც შესაძლებელია.შემდეგ ოდნავ მარცხნივ,ან, იქნებ,სულაც ოდნავ მარჯვნივ უნდა გადავუხვიოთ.ცოტაც კედელ-კედელ ვიღოღოთ,ამასობაში მეშვიდე ზღურბლთან აღმოვჩნდებით. .
ომის დასრულების შემდეგწესრიგის დამყარებაზე უნდა ვიზრუნოთ –აბა, მისი ნარჩენები თავისით ხომ არასდროს გასუფთავდება?. .ჯერ გზები უნდა გაიწმინდოს,გვამებით გადავსებულმა ავტომობილებმადაუბრკოლებლად რომ გაიარონ;ვიღაცას ნაგავსა და ნაცარში –ტახტის
რას შვრები ახლა? ახლა, როცა შორსა ხარ ჩემგან,როცა სიტყვები ერთმანეთის – გულში გვესობა,ჰოდა ჩვენც ვისვრით ისე, როგორც კენჭებს ვესროდითჩვენს ბავშვობაში, ჩვენს ქუჩაზე ერთ-ერთ მეზობელს,ბოლოს ავიღეთ
გაბრაზებული ვარ. ძალიან გაბრაზებული. აი თქვენ კიდე რო გადაშალეთ მანდდაგენძრათ. აზრზე არ ვარ ამის წაკითხვა რას მოგიტანთ. თუ გგონიათ რომ რამეინტელექტუალურ საქმიანობას ეწევით ამ წამს
ჩემი ყოველდღიური ტრადიცია სარკეში ყურებაა, შემდეგ ან თმას ვისწორებ, ან თუ ტუჩსაცხი საკმარისად არ მისვია, უცბად ვასწორებ ნაკლოვანებას და გავრბივარ სამსახურისკენ. თუ დასვენების დღეა, ჩემ
ძუკოში შიგნით, ანუ ევოლუციის უმაღლესი საფეხური. რამდენი ხალხია, რა..სულ ასეთი ამბავი როგორ უნდა იყოს?!..ყოველ მოსვლაზე ერთი და იგივე..ვერ უნდა მიხვდეთ?!..დასაჯდომი რომ არასდროს არაა!..დაამატეთ რა ადგილები
ულრიხ ფᲝნ ვინტერშტეტენი იხსენიება 1241-1280 წლებში. სავარაუდოდ დაიბადა 1225 წ۔1258 წელს ის გხვდება როგორც სასულიერო პირი. ჯერ მღვდელი, შემდეგ ბიბერახის ეკლესიის წინამძღვარი და ბოლოს აუგსბურგის
ათიათასობით უცნაური სიტყვით სავსე მწვანე ( და არა შავი) წიგნი (და არა ყუთი), იმ იმედით დავხურე, რომ გარკვეული პერიოდის შემდეგ აუცილებლად მივუბრუნდებოდი და ფიქრი იმაზე
1.მშრალ ხიდზე ვინილების შოვნას ნამდვილად ვერ შეძლებთ იაფად. ორიგინალები ალბათ არ არი, მაგრამ მე თუ მკითხავთ, ორიგინალებზე ფაიზაღია და აი ისეთი, რომ აი, კომუნისტების დროს
🔳 დადაისტური განწყობიდან სიღრმისეულ ფილოსოფიამდე/დამიანის ლირიკა მკითხველის თვალით/ შენს წინ გადაშლილი ,,მდუმარე” ლექსი რომ აამეტყველო, მასში ფაქიზად და ოსტატურად მიმობნეული ავტორისეული სულიერი შტრიხების სწორად დანახვაც