________ მე ყურს ვუგდებდი, სადღაც ტყეში ხმაურს მდინარის,ვიღაც ჩემსავით უსმენდა კიდევ,ვგრძნობდი. ვფიქრობდი ნეტავ ვინ არის?!და მაშინ ყვავმა გადაუფრინაამ მდინარეს და გაიშვირა მთისკენ ნისკარტი.იქნებ ადრეა გავყვე

ნამწვავები ვიდრე ამ რაინისპირა ქალაქში ქვაფენილს დაჰყურებდა ქვებს შორის დარჩენილი სიგარეტის ნამწვავებს ითვლი,გახსენდება, როგორ კრეფდით ასეთ ნარჩენებსოდესღაც, სულ სხვა ქალაქის ქუჩებში,მერე პლასტმასის მილით რომ მოგეწიათ…

კბილი მოვიტეხე.დავდივარ ასე უკბილოდ.ალბათ უკბილოდაც ვხუმრობ,ცხოვრება რომ შევიმსუბუქო,ყოფნის აუტანელ სიმსუბუქეში რომ შევაბიჯო…ზოგს სულელად ვეჩვენები,არა, ისინი კი არ მხედავენ,(ეგ არ მანაღვლებს)მე ვეჩვენები, ვევლინები,ოღონდ არა ნიღბებით,სულში უამრავი

1ტბის ზედაპირზე იტივტივებს შენი სხეულიდა ყურთან სწრაფად ჩაიქროლებს შორიდან ბგერა.გაგახსენდება ღამეები შენ მთვარეულიდა შიშისაგან აღმოგხდება უეცრად მღერა.ხმას ვერ მიაწვდენ ვერც შენს სატრფოს, ვერც სირინოზებს,ბეატრიჩეს აქვს

ანტინომიაIჩვენ ვცხოვრობთ ღმერთების,გმირების და მხეცების ეპოქაში,ვთქვი,ქუჩაში,და ტანი ეგდო,დაკეცილი კორპუსების ნანგრევებშიუკანასკნელი იყო სახე,რომელიც შერჩენოდავთქვი,ცეცხლი წაუკიდესანთებელა,რომელიც ცეცხლს უკიდებდა მის სიგარეტებსიწვოდა სახეზე,და იყო სახე დამსხვრეული სამყაროსივთქვისისხლში გასვრილი დაიბადედა

მოლარე ძველ დროში მოლარე ვიყავი.აფსუს, რა სწრაფად ვითვლიდი ფულს,სისხამ დილით შორიდან ვცნობდისაინკასაციოს ძრავის ხმას,არც ერთ სხვა მანქანაში არ მერეოდა.ხელფასის რიგი გრძელი იყო, მაგრამ მხიარული.ხალხი ანეკდოტებს

სულ თავიდან როგორ იყო, ვეღარ ვიხსენებ.ახლა ქარხნის მუშასავით მექანიკურადვიმეორებ ერთი და იგივე მოძრაობას –რასაც დღეს ვაწვდი, ფერფლად მიბრუნებს.მერე ისევ ახალი დღე –ეს მარტივია, თუ გაზაფხული