🔳ტელევიზიასთან, პეკინზე, ბუნკერებში რომ წვერიანი ქალი იქექება ხოლმე (ის, პოსტ-აპოკალიპტური ჟანრის პერსონაჟს რომ ჰგავს, ნეო-თბილისში მცხოვრებს, საუკუნეების შემდეგ შემორჩენილ ნანგრევებში მობინადრეს),იმაზე დაუწერია სიმღერა ჩარკვიანს, თურმე
🔳 მინდა ერთად ვიცხოვროთ და ერთად მოვკვდეთ, ოღონდ მეგობრულად.მინდა შენი ხმა, თმა და სურნელი პურის ნამცეცები იყოს ჩემი თავგზის აბნეულ ბილიკებზე, ოღონდ მეგობრულად. მინდა ყოველ
ცხოვრებაში, ყოველი მოვლენა, ჩვენს პიროვნებაზე გარკვეულ კვალს ტოვებს. არ არსებობს ქალი ხარ თუ კაცი, მოვლენები ადამიანებზე ზოგადად მოქმედებენ და ეს იმაშიც გამოიხატება, რომ ერთისგან მეორე
სათავე (მიწიერი ბურუსის მიღმა) რა წამსაც ამ დაბლობოდან, იმ მოპირდაპირე მთაზეძლიერი კოცონი შევნიშნეთ – მივხვდით, რომ ვიღაც ჩვენზე ძლიერიწინ უნდა გაგვძღოლოდა, რათა ციდან რძის წვიმა
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ამ საავადმყოფოში საშინელი საწოლებია, ვწევარ და ვფიქრობ როდის დამთავრდება აგონია, რომ შვებით ამოვისუნთქო. ჰაერი ჩემს
მუყაოს ყუთში მცხოვრები ნახევრად ჟღალულვშიანი ადამიანის დღიურის პირველი ღამე“. მთვარიან ღამეს გარს შავმაქმანებიანი სუდარა შემოეფარებინა და ჩემი პირველი ადამიანის გრძელი წინდა გამახსენდა რომელსაც მხოლოდ შარვალზე
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ პატარა რომ ვიყავი ერთ-ერთ მუსიკალურ არხზე ნიკოლსონის სიმღერა გადიოდა ხოლმე ხშირად “photograph” ერქვა თუ სწორად
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ჩემ გვერდით წევს. ფანჯრიდან მზე შემოდის და მის სახეს ანათებს. ბევრი ხალი აქვს. ერთი ვიფიქრე,
⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛ ხელოვნებათმცოდნე ნინო ამონაშვილის მიმოხილვა, ელგუჯა ბერიშვილის ნამუშევრების შესახებ. ავტორის ნამუშევრები სავსეა წარმოსახვითი პერსონაჟებით, რომლებიც ზღაპარში წარმოდგენილ ადამიანებს გვაგონებენ. ეს ერთგვარი ილუზორული გარემო საინტერესოს ხდის
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ბნელდება, ნათდება, აი ისევ ბნელედება, ნათდება, ბნელდებასად მიდიხარ? ნათდება, ბნელდებაეს რა ხმა ისმის?ნათდება, ბნელდება, აი