“Patriotism, just like life and the connections with it, is present within one when they are born into this world; it contains pieces within itself
სახლი სახლი რომ მქონდა. ჩემი სახლითავის დამპალი სახურავით.სახლთან რა მქონდა სამდურავი,ერთხელ უცხო სტუმარი მოვიდა.პოეზია კი ისეთიაკარს მუდამ მისვლის თანავე გიღებს.ყველა გაღიმებას იზეპირებს,ისე გადის ცრემლის მთაგრეხილებს.და
Თარგმანი – ირაკლი მენთეშაშვილი არაფერი ვარ.არც არაფერი ვიქნები.არც შემიძლია მინდოდეს ვიყო რაიმე.გარდა ამისა, ჩემშია სამყაროს ყველა ოცნება. ჩემი ოთახის ფანჯრები,ჩემი ოთახის, ერთ-ერთის მილიონთგან ამ სამყაროში,
როდის გადაწყდა, რომ თანასწორობას გვასწავლიან ისინი, ვინც პირველი მჩაგვრელები არიან? როდის გადაწყდა რომ თანაგრძნობას გვასწავლიან ისინი, ვინც ადამიანების გაჭირვებას და პრობლემებს თავიანთი ცნობადობისთვის იყენებენ. ვინც
ხორხე რიჩმანი თანამედროვე ესპანელი პოეტი, მთარგმნელი, მათემატიკოსი, ფილოსოფოსი, ეკოლოგისტი, პოლიტიკური აქტივისტი. დაკავშირებულია ეგრეთ წოდებულ „ცნობიერების პოეზიის“ ჯგუფთან. თარგმანი – ირაკლი მენთეშაშვილი. _______________ შეუძლებელიხარ,შეუძლებელია,მთელი სამყაროს სითბოშენი
„თავისუფლება თავის არ შეკავებაში კი არ არის არამედ, საკუთარი თავის ფლობაშია“-ფიოდორ დოსტოევსკის ეს განმარტება ცალსახა სიძლიერით დახუნძლული და საკმაოდ კარგად აღქმადია, როგორც განმარტება ამ უმნიშვნელოვანესი
ნაირა გელაშვილის თითქმის რვაას გვერდიანი რომანის „ჩემი ჩიტი, ჩემი თოკი, ჩემი მდინარე“ კითხვის პროცესში, იმ უამრავ ასოციაციასა და ალუზიათაგან, რომლებიც ცნობიერებიდან პერიოდულად ამომიტივტივდებოდა, უამრავ ამბავთაგან,
თარგმანი: ანეტ შტრაუსი იშვიათია, ნიჭიერი ახალბედა რეჟისორი ისეთი ბრწყინვალებით შეჭრილიყოს კინო სამყაროში, როგორც ეს ბერნარდო ბერტოლუჩიმ მოახერხა თავისი ფილმით „რევოლუციამდე“ (1963). მიუხედავად იმისა, რომ მისი
მიტოვებული ლექსებიდან რა საოცარი ფერებია – მე ხომ გამზარდეს,სადაც მდინარის ტალღის ქიმზე სთვლემდნენ თევზები,სადაც დაისი ნაზად კრეფდა ღრუბელთა ფთილებსდა მწუხრის ცეკვას ასრულებდნენ ხეთა ჩრდილები, იქ,
Ჩემი მუსიკით ვეხმაურები მტრის დანაქვამდე დანახვას