⬛ ⬛ ⬛ ⬛

კეროლაინ

ხეები სხეულებს გვანან..
არაფერია ახალი ამ შეგრძნებაში, მაგრამ ვხედავ მათი ხელები
როგორ ამოძრავებს ლპობას თოკებზე, რომელიც დიდი ხნის წინ
ჩემს კისერს გაეპარა
და ვფიქრობ, ლამაზი ფერი აქვს სიკვდილს
სადაც შეგიძლია შენ სხვა იყო,
გაგრძელებული მიტოვება..
და ვერ ვეწინააღმდეგები შენს სურვილს
დააგროვო ავტოსტოპის დროს დაძინებული სიზმრებიდან
დამტვრეული ფრჩხილები, რომ შეძლო ბრტყელი სახეებიდან მრგვალ სივრცეში ვარდნა.
მე მხოლოდ თმას ვიჭრი რომ არ ვგავდე ხეს
და საკუთარ თითებს ვპარავ ფრჩხილებს.
შენ ამბობდი რომ დღეები.. ერთი თუ ორი უსასრულოდ მხოლოდ კანქვეშ დაავადებაა.
მათ დაამძიმეს ჩვენი ზურგჩანთები და ვერ დავდივართ ერთმანეთში,
ამიტომ კარგადყოფნა სიშორეა რომელსაც ვსაჭიროებთ..
კეროლაინ, კეროლაინ
შენი მზისფერი კბილები გადის ჩემს სხეულში და გროვდება კანქვეშ.
გადადგი ნაბიჯი. სივრცე ხანმოკლეა ძვლებში და ხმები ვარდება
თითებზე იქ..
ჩვენ შეგვიძლია ავიკიდოთ ზურგზე სხვადასხვა მთები,
წყლის სიჩუმე, სადაც ყველა ნაპირი არ არის მიწა
ან ქალაქების მოძრავი ემბრიონი…
უყურე მძინარე ქუჩებს, მათ დაღლილ სხეულებს…
ასფალტი ხერხემალში ღამის მუსიკას იხვევს და გადადის მოძრავ სინათლეში.
შენ შეგიძლია შეუერთდე მას, კეროლაინ და მე გიყურო,
გიყურო მზისფერი კბილებით როგორ იღვრები ასე ჩემს მეხსიერებაში
და არ ვიფიქრო, რომ ძნელი გახდა დაძინება რადგან გაღვიძება არ არსებობს.
მე თითქმის ყოველდღე ვხედავ, კეროლაინ
ტკივილი როგორ დაცურავს ხეებში, მერე კი მათი ტოტები როგორ ანაწილებს მას შენს სახედ, მაგრამ სევდა ხომ როგორც წესი, სიმშვიდეა ან დაღლა
მერე კი მხოლოდ გვამებით სავსე ოთახი..
და რადგან ლამაზი ფერი აქვს სიკვდილს, სადაც შეგიძლია შენ სხვა იყო
ვერ ვეწინააღმდეგები მათ, მათ ხელებს.
გადადგი ნაბიჯი კეროლაინ,
გადადგი ნაბიჯი!
ჩვენ ვნიშნავთ გზაზედაბადებულს.
ტრაფარეტით კისერზე “aio” ჩვენ ვნიშნავთ გზაზედაბადებულს
და წყლის სიჩუმე თუ არ გჯერა რომ ვარდნაა სხვადასხვა მთებით
ქალაქების მოძრავ ემბრიონში
მე, კეროლაინ,
მე დავიმძიმებ ზურგს
რომ შენ შეძლო შენი ფრთების ჩრდილში დაცემა..

⬛ ⬛ ⬛ ⬛

აიენ

აიენ
ამ ჩამოტანილ საჩუქარს ჭაობის ფერი კაბის სუნი აქვს.
და მიტოვებული ჰაერი კენკროვანი სახლის კარებზე
როცა გადიხარ სხეულიდან და დილას იწყებ
ჩრდილში რჩება..
აიენ
ტყის სიზმრები ხანდახან დავიწყებულ მკვდრებს გავს
ნაბიჯებში დაკონსერვებულ მოგონებებს
და ჩრდილი სადაც დატოვებულია შენთვის კენკროვანი სახლი
შესაძლებლობაა მე მძულდე.
აიენ
ამ ჩამოტანილ საჩუქარს ჭაობის ფერი კაბის ფორმა აქვს.
კედელზე ჩამოკიდე და მერე წადი.
ჩალურჯებული გემატომები სახურავის ზრდასრულ სხეულზე
სადაც მოდიან სხვა აჩრდილები დასკდება და ისედაც დამაყრის თავზე სიცარიელეს.
მოულოდნელობის ეფექტი არ იქნება.
ზურგში კადრებივით მჩხვლეტავი სივრცეებია..
შეგიძლია შეიწმინდო ხელები და ისე გაქრე.
როცა გაცვია ჭაობის ფერი კაბა.
როცა ტყის სიზმრები ნაბიჯებში კი არა, უკვე ძარღვებშია.
როცა სუიციდი ტროპიკული ინფექციაა,
ტრიალებს ჰაერში და მემუქრება.
როცა აპრილი ქაღალდის ქარია მხოლოდ
ფრაზები ოღონდ სუბსტანციის გარეშე
და შენ გემუქრება.
მზემ ერთხელ უკვე გატოპა შენს სისხლში.
მახსოვს თქვი მაშინ:
ფეხშიშველი რომ ყოფილიყო რა პოეტური იქნებოდაო
და გაიღიმე.
ლამაზი იყო შენი სხეული და ამაზრზენი ჩემი მცდელობა
არ დამენახა ამაში რაიმე განსაკუთრებული.
მაგრამ აიენ ჩვენ ყველა
თითქმის შეშინებული თვალები ვართ.
ჩვენ ყველა აიენ რეფლექსები ვართ საკუთარ სხეულზე სოკოსავით დაყრილები
და ხშირ შემთხვევაში გვინდა რომ გადავრჩეთ. ხანდახან სხვებში..

დილა ჩრდილს იწყებს.
აიენ, ჩემო აიენ
დილა ჩრდილს იწყებს. ამ ჩამოტანილ საჩუქარს ჭაობის ფერი კაბის სუნი აქვს.
კენკროვანნი სახლის კარებს შეატოვე და ისე გადი.

⬛ ⬛ ⬛ ⬛

ჯ.ლ.-ს

კაკლის ხის ქვეშ 

შენი სიზმრები შევერცხლილი სხვა თვალებში ჩემ სიმარტოვეს უგულველყოფს.

ყველა გზა სადღაც მიდის.

მე კი ვერ დავღწიე ამ კლაუსტროფობიას ნერვულ სიმულაციას საკუთარ ხმაში რომ სხვა სიზმრები დაგაჯერო და მას არ გაყვე.

ის ისე კვდება შენი თმების სიწითლეში რომ მე ვერ ვუძლებ ხელმეორედ დაბადებას მისას.. ან შენსას..

მნიშვნელ9ბა ალბათ იმას აქვს რომ ეს სიზმრები მე არ ვიცი. მხოლოდ თქვენ ორმა.

და სადაა ჩემი ადგილი? 

თითქოს მზესუმზირა იყო

მზეც კი დამსკდარი ბროწეულივით გიყურებს და შენს კანზე იშხეფება.

ვერ გავატანე ყველა დღეს სევდა..ვერ შევძელი.

ხის ქვეშ მხოლოდ თოკებს ვხედავ გამძლეს გლუვი ზედაპირით და სპიდომეტრი მომატებულ მჟავიანობას აჩვენებს მხოლოდ ჰაერში..

იყო მყუდროდ საკუთარ თავს აკიდებული მარტო 

თითქოს ერთადერთი სიმშვიდეა.. მაგრამ მაინც სხვის სხეულთან ვერ დაგასრულებს.

და მოდი აბა არ გაექცე საკუთარ თავს ასეთი გაუცხოების დროს

ასეთი გაუცხოების დროს როცა ვერასდროს ვერ სრულდები.

შენი სიზმრები იკუმშებიან სხვა თვალებში.. 

თითქოს კენჭებს სახურავზე ფატრავ რომ ვარდნას გავცდეთ. 

დამუხტული ზედაპირით რომ ხელებში შეგვინახონ.

ნუ შეამოწმებ ჩემს ჯიბეებს როცა რომში ვეფხვს დაათოვს.

შენ სხვა ზღაპრები დაიჯერე..

სხვა სიზმრებში შეხვედი..